قبلا در شعرگونه ای نوشتم که در برابر این هیولای بدخیم (ای.ال.اس) زانوی التماس به زمین نخواهم زد. می خواهم خودم را نزد خود انسانیم به اثبات برسانم و غرور انسانی و رضامندی درونیم را تقویت نمایم. گاهی در تخیل، روحم چند قدم از تخت فاصله می گیرد و لبخند زنان به من می گوید"بکش، ببینم تا کجا می کشی"!
ادامه مطلب