اخبار تحقیقات و آزمایشات در زمینه ای.ال.اس

رابطه میدان های الکترومغناطیسی و شوک الکتریکی با خطر ابتلا به بیماری ای.ال.اس.

برای پیشرفت و موفقیت در زمینه درمان بیماری ای.ال.اس. همکاری علمی بین المللی ضروری و لازم است. به همین دلیل بسیار مهم است که دانشمندان هماهنگ با یکدیگر و با شیوه های یکسانی تحقیقات خود را انجام بدهند و به اندازه کافی به بیماران داوطلب دسترسی داشته باشند. پروفسور فان دنبرخ می گوید: ما در پانزده سال گذشته دستاوردهای قابل توجهی داشته ایم و من معتقدم در آینده به نتایج بیشتر، موثرتر و جدی تری دست خواهیم یافت.

از نظر دانشمندان بیماری ای.ال.اس. یک معادله چندمجهولی و پیچیده ای است که هنوز بسیاری از مجهولات آن حل نشده باقی مانده است. ولی با اینهمه در این مسیر قدم های مهم و رو به جلوئی برداشته شده است. طوری که می توان گفت اکنون نقشه راه و استراتژی حل معادله ای.ال.اس را آماده و پیش رو داریم.

بیماری پی.ال.اس. نوع محدودتری از بیماری ای.ال.اس. است. در ای.ال.اس. به تدریج تمامی نرون های حرکتی بدن از کار می افتند. در حالیکه در پی.ال.اس. این از کار افتادگی به مغز محدود می ماند.

احتمال ابتلاء به بیماری ای.ال.اس. در افرادی که سالیان و به طور درازمدت در معرض هوای آلوده قرار بگیرند، بالاتر می رود.

پروفسور پاسترکامپ: سلول های عصبی مبتلا به ای.ال.اس (ALS) در آزمایشگاه کشت می شوند. این شاید یک دیوانگی به نظر برسد اما در واقع این عمل به ما کمک می کند تا در مراحل بعدی درمان بیماری ای.ال.اس. را توسعه دهیم!

در همایش اخیر بین المللی ALS در بوستون آمریکا، بیش از یک هزار محقق و متخصص مغز و اعصاب از سراسر جهان آخرین نتایج تحقیقات خود را در مورد بیماری ای.ال.اس. به اشتراک گذاشتند.

مرکز ای.ال.اس در هلند، در ادامه این مطالعه و تحقیقات، در حال آماده سازی برای بررسی تاثیر درمان Penicilline G با ترکیب Hydrocortison از طریق یک کارآزمایی بالینی است.

اداره نظارت بر غذا و داروی آمریکا (FDA) داروی اداراوون با نام تجاری Radicava را برای درمان ALS یا بیماری نورون‌های حرکتی تأ‌یید کرد.

نتیجه تحقیقات محدود در فاز 3 نشان داده است که احتمالا داروی اداراوون (Edaravone) با ترکیب ریلوزول، تاثیر بازدارنده‌ای بر پیشرفت بیماری ای.ال.اس. - بر روی گروه کوچکی از این بیماران که در ابتدای ابتلا به این بیماری هستند- داشته است. براساس این مطالعه تفاوت چندان قابل توجهی بین بیمارانی که داروی اداراوون/ رادی‌واکا استفاده کرده بودند، با بیمارانی که به آنها دارونما (پلاسیبو) داده شده بود، مشاهده نشد.